16. Tijdcapsule (2010-2012)

Honderden kinderen op ‘De Plos’. Waar ik eens met mijn zusje van 14 in zo’n draaimolen-autootje rondjes draaide is een groot gat gegraven. Faan is intussen elf en heeft ook zijn tekening gedoneerd voor de tijdcapsule. In 2060 wordt het gat weer geopend. IJsselstein bestaat 700 jaar, en ik mocht er de voorzitter van zijn. Hier heb ik leren voorzitten hoor. Ik had vanwege mijn betrokkenheid bij de bestuurlijke vernieuwing (niet meer inspreken in commissies, maar meespreken) wat voorzitterstrainingen gevolgd en was intussen voorzitter van de commissie ‘samenleving’. Maar dit was toch wel een schoolklas. De gemeenteraad had 17 ego’s uitgezocht die het comité zouden vormen. De burgemeester honorair voorzitter. Op afstand. Hij bood aan de eerste bijeenkomst zelf voor te zitten. Geen goed idee. Dan raak ik regie kwijt. Honorair voorzitter is er bij openbare optredens. slaan van stadsmunt, openen tentoonstellingen, het publieke deel. Mijn eigen ideeën hield ik in mijn zak. Eerst alles in goede banen leiden. De twee meest uiteenlopende plannenmakers heb ik voorgesteld samen plan voor te bereiden en een volgende gelegenheid te bespreken. Dat werd IJsselstein 700 jaar stad. Vier kwartalen, vier thema’s. Historisch/educatief, Cultureel, Sportief en Bourgondisch. Vijf mensen in bestuur. De anderen in groepjes van drie ‘hun’ kwartaal. Dat maakte de boel werkbaar.

Het stichten van de stad werd met een concert gevierd in de Oude Nicolaaskerk. Gereserveerde plaatsen voor de voorzitters, comitéleden, prinses Margriet en natuurlijk ruimte voor publiek. De kerk is in 1310 gesticht door Gijsbrecht van Amstel en IJsselstein mocht vanaf dat moment jaarmarkten houden, belastingen heffen en zichzelf stad noemen. Natuurlijk mochten Judy en ik de prinses begroeten bij binnenkomst, meewandelen naar onze plaatsen en plaatsnemen naast de… nee. Één van de ego’s had de naamkaartjes omgewisseld en besloot zelf naast de prinses te zitten. Geen stennis schoppen. Evalueren achteraf. Frea, de close geworden opticien, bemoeide zich er graag mee. Of ik nu een bril nodig had of niet, inmeten. Vanaf dat moment droeg ik een JFK bril. Om serieus genomen te worden. Volgens mij droeg mijn grootvader zo’n bril en dat leek mij best wel een man die respect afdwong. Kwam misschien ook omdat hij mij had opgesloten toen ik van de taart had gesnoept. Met deze bril zou ik het Stadsmuseum voor de poorten van de hel wegslepen. 

Ik zat er namens de gemeenteraad in de bestuurscommissie en één van de raadspartijen die tot dan toe een wat onzichtbare afgevaardigde in het bestuur had, liet het zich gebeuren dat het museum maar naar de bibliotheek had te verhuizen. Zijn fractievoorzitter vond het niet de bedoeling dat iemand uit het museumbestuur in de raad zou spreken. Die wind moest anders. Ik heb in de raad uitgelegd dat ik namens hén in het museumbestuur zit en niet andersom. Was geen speld tussen te krijgen. Ik had toch goed begrepen dat de raad het budget wilde halveren. Check. Ik had toch goed begrepen dat de raad het museum wilde verzelfstandigen. Check. Bent u het dan ook met mij eens dat het niet aan de gemeente is, waar een verzelfstandigd bedrijf zich vestigt. Dat was nog eens lekker debatteren. Fijne bril. 

Van de gemeente ontving 700 jaar Stad € 100.000,-. Vond de raad ingewikkeld dat we een groot deel uitgaven aan beeldscherm op stadhuis. Toch slimme investering. Tegenprestatie voor sponsorship was vermelding op scherm. Zo’n zeven ton mee verworven. Dat terwijl de ondernemers in crisis zitten. Tijd heeft ook waarde. 

Voor de Top 60, X van Ed Sheeran (2010); Sundays in New York van Trijntje Oosterhuis (2011) en Somebody that I used to know, Gotye feat. Kimbra. Voor het ontspullen, de oude boekjes van Jules Verne meegegeven aan Faan.

Foto: Lysette Verwegen.