Die laatste avond haalde ik nog een flesje wiet-olie voor mijn schoonvader. Bij zijn uitvaart mocht ik een warme grafrede uitspreken. Judy blijft ogenschijnlijk relaxed als er zich een crisis voordoet. Een eigenschap waarin we elkaar vinden. In Dronten werd ik evengoed toch eens uitgedaagd door de manager. De zesde in zes jaar. Ik doe mijn werk meestal ‘ondanks’ de manager. Misschien was het wel een optelsom aan irritaties die mij sleeds maakte. Projectgroepen die zichzelf aan het werk houden, mensen die beloftes niet nakomen of elkaar voor de bus duwen. Corona droeg ook al niet bij aan het werkgeluk. Maar extra taken als het samenstellen van een boekje voor de raad, of deelname aan een crisisteam voor noodopvang, kreeg ik energie van. De burgemeester had weliswaar de raad erover geïnformeerd dat de noodopvang er zou komen. De raad was niet betrokken bij het besluit daartoe. ‘Zo werkt het niet in het woud van de woeste wolven’, sprak hij hen toe. Ik liet het op een tegeltj...